Pałacowe korytarze

Delilah Bellerose · 2016-07-28 01:08:51

Kręcę głową.
- Przecież to nie jest prawda. A on zawsze taki był. Nie musisz się przejmować jego zdaniem - staram się mówić spokojnie.
Musi się uspokoić, a ja nie potrafię mu chyba pomóc. Nie wiem, jak mogłabym tego dokonać. Nie dokonasz.

Fabian Castell · 2016-07-28 01:18:16

Odwracam na chwilę głowę, a potem patrzę Delilah prosto w oczy. Jest niewiele niższa ode mnie, więc nie jest to trudne.
-Delilah, jestem przecież synem Andrei. Jestem synem potwora i czuję, że mogę być do niej podobny. Ale nie chcę taki być, nie chcę być dla nikogo taką zmorą- kończę tak cicho, że prawie szeptem.

Delilah Bellerose · 2016-07-28 01:39:14

Przełykam ślinę. O czym ty myślisz, Delilah?
- Więc pozwolisz, żeby to, co myśli o tobie jakiś pastor, wpłynęło na to, jak sam siebie postrzegasz? - Mówię chyba trochę zbyt stanowczo.
Nie tak, Delilah. Nie w ten sposób szepcze mi jakiś głos z tyłu głowy.
Z zawahaniem wyciągam dłoń w stronę jego włosów, które przeczesuję palcami kilka razy.
- Przecież wiesz, że taki nie jesteś - mówię łagodnie, może nieco zbyt cicho, zatrzymując na chwilę dłoń. - Jedyne co potrafi, to niszczyć. Ciebie, nas, służby, niższych kast, całego kraju. A to dlatego, że na nikim i niczym jej nie zależy, poza władzą. Możesz to samo powiedzieć o sobie?

Fabian Castell · 2016-07-28 01:56:42

- Ale mogę taki być. Może nie dzisiaj, ale któregoś dnia... - biorę wdech i wydech.
Delilah mówiła, że muszę się uspokoić. Po chwili udaje mi się wyrównać oddech. Zdobywam się na coś, co wygląda jak cień cienia uśmiechu.
Dopiero wtedy zauważam, że dziewczyna trzyma rękę na moich włosach. Udaje mi się naprawdę uśmiechnąć. Przytrzymuję jej rękę, jakbym bał się, że mi ucieknie. Bo tak właśnie jest. Ciągle patrzę jej w oczy. Po chwili obejmuję dziewczynę drugą ręką i delikatnie przysuwam do siebie. Wszystko robię powoli, jakby Lila naprawdę była sarną, która w każdej chwili może się spolszczenie

Delilah Bellerose · 2016-07-28 02:15:42

Nie mam pojęcia, co się dzieje i nie wiem, jak mam się zachować. Dostaję krótkiego ataku paniki i na chwilę zapominam o oddychaniu. Powinnam się uspokoić. Uspokoić. Jak mam się uspokoić, skoro serce mi wali jak oszalałe?!
Czyli że wszechwiedząca Delilah nie wie, jak ma się zachować przy chłopaku?
Wyrównuję oddech, a raczej tak mi się tylko wydaje. W pierwszym odruchu mam ochotę uciec, choć... Cholera. Uspokój się.
Nie potrafię odwrócić wzroku od jego oczu. I nie potrafię... nie chcę się od niego odsunąć. Matko, pewnie zobaczy, że jestem kretynką w tych sprawach i po prostu sam odejdzie. Staram się uśmiechnąć, choć nie wiem, co z tego wychodzi, bo zbyt wiele pozytywnych emocji we mnie buzuje.

Fabian Castell · 2016-07-28 02:33:42

Dziewczyna zaczyna wręcz się trząść. Powstrzymuję wybuch śmiechu.
-Lila, spokojnie...- staram się, pomóc jej uspokoić. -To tylko ja. Przeciez mnie znasz, nic ci nie zrobię. - myślę, że kontakt wzrokowy jej pomaga. - Zmieniłaś się prze ten miesiąc, Delilah. Nawet nie zdajesz sobie sprawy, jak bardzo- mówię, czując jej włosy przy ramieniu.- Ale są takie kwestie, które chyba już zawsze pozostaną takie same- śmieję się cicho i nadal patrzę w oczy dziewczyny. Myślę, że potrzebuje po prostu trochę czasu.

Delilah Bellerose · 2016-07-28 03:45:45

Powoli, z każdym jego słowem się uspokajam.
- Nie boję się ciebie. Ja tylko czuję się...
Nie potrafię. Nie potrafię rozmawiać o tym, co czuję. Może królowa faktycznie miała rację? Może ja naprawdę zachowuję się i wyglądam jak mężczyzna? Patrzę bezradnie na jego oczy.
- Zawsze miałam wrażenie, że mam wszystko pod kontrolą. Że zawsze znajdę rozwiązanie. Do tego stopnia, że potrafiłam nawet kontrolować samą siebie. - Waham się przez chwilę. - Wiedziałeś, że ostatni raz płakałam, gdy miałam 10 lat? - Nawet nie wiem, czy potrafi dosłyszeć, co mówię. - A teraz nagle... pojawiłeś się ty i ja po prostu... nie wiem, co robić. - Nadal patrzę w jego oczy. Ich widok mnie uspokaja. Mam wrażenie, że gdybym odwróciła wzrok, zaraz bym uciekła. - Nie boję się ciebie, tylko boję się, że to ja wszystko zepsuję. Czuję się po prostu... - wyduś to z siebie w końcu - ...słaba.
Sama nie wiem, czy to dobrze, że to powiedziałam. Może nie powinnam była. Mam wrażenie, że jeszcze pare słów i wyznałabym, co do niego czuję.

Fabian Castell · 2016-07-28 10:48:07

-Och, Delilah... To była chyba najbardziej szczera rzecz, jaką od ciebie usłyszałem- uśmiecham się do niej.- Czegokolwiek by ten potwór z tobą nie zrobił, i tak jesteś piękna, wiesz? -przeciągam ręką po jej włosach i pozostawiam ją na jej policzku- Potrzeba ci tylko trochę więcej odwagi.

Delilah Bellerose · 2016-07-28 12:19:37

Mimo, że już nie panikuję jak na początku, bicie serca mi przyspiesza. Mam wrażenie, że można je usłyszeć z drugiego końca korytarza.
- Powiedzmy, że możesz mieć rację - mówię nieco sceptycznie, ale uśmiecham się mimowolnie.
Czekam na to, kiedy coś schrzanię.
Nie. Bo będzie dobrze. Raz będzie dobrze. Już jest. I mogłoby tak zostać. Bez kandydatek, bez Eliminacji i bez królowej. Ale to nie jest możliwe.

Fabian Castell · 2016-07-28 13:01:44

Przyznam, że się nad tym zastanawiam. Ale tylko przez chwilę.
Ale bądź, co bądź i tak tylko bym ją spłoszyl. Wiem to. Dlatego szepczę tylko "Dziekuję", opuszczam ręce i powoli się odsuwam. Wciąż patrząc jej w oczy. Kto by pomyślał, że kontakt fizyczny może być dla niej aż takim problemem?
-Muszę pójść po Cassidy, Melody i Nicole. Jeśli chcesz, możesz iść ze mną
Nie wracam do poprzedniego tematu. Tak będzie na razie łatwiej.

Delilah Bellerose · 2016-07-28 13:57:30

- Nie chcę ci przeszkadzać - mówię, choć naprawdę chcę z nim iść. - Dziewczyny pewnie wolałyby porozmawiać z Tobą same.
Przyjeżdżam dłonią po drugiej ręce. Mówiłam, że to nie jest możliwe. Zawsze będą one.

Fabian Castell · 2016-07-28 15:29:47

-Nie przeszkadzałabyś mi. Ale jeśli uważasz, że będą wolały rozmawiać na osobności... Możesz mieć właściwie rację. To ja będę już szedł- cofam się tyłem- Dziękuję za rozmowę, Delilah- odwracam się i kieruję w stronę pokoju Melody. Pewnie już się rozeszły

Lily Rose Sheve · 2016-08-04 01:10:39

Błądzę korytarzami, szukając Abigail. Podobno miała tu gdzieś być, ale jak na razie jej nie widzę. Za to słyszę dźwięk otwieranych drzwi. Wychodzi z nich Fabian. W rozpiętej koszuli. Z pokoju... Z pokoju Carmen. Czy ja jestem jakąś totalną ofiarą wpadek, czy po prostu tak chciał los. (Tak chciała Olga). Nie chcę wiedzieć co tam się działo...

Fabian Castell · 2016-08-04 01:27:56

Ktoś mi się przypatruje. Wiem to, zanim jeszcze spojrzę w tamtą stronę. Powoli odwracam głowę... Lily. Cholera. Cholera, cholera, cholera. Chyba najmniej odpowiednia osoba .
Mam potargane włosy. Rozpiętą, pogniecioną koszulę. To wygląda jednoznacznie.
Nie jestem w stanie nic powiedzieć, więc tylko stoję i patrzę, oniemialy

Lily Rose Sheve · 2016-08-04 01:35:29

No tak. Nie wiem co powiedzieć. Szczerze? Wykrzyczeć mu w twarz co robi... Mam ochotę uderzyć go. Zapytać czy nie pamięta co było wcześniej. Jak przyszedł do pokoju przeprosić. Ale to eliminacje. A ja nie jestem cudzotwórcą. Może po prostu go olać? Patrzę na niego w osłupieniu. A może to wina Carmen? Mam w głowie tyle zabłąkanych i wściekłych myśli...

Ostatnio edytowany przez Lily Rose Sheve (2016-08-04 01:36:45)

Fabian Castell · 2016-08-04 01:44:29

Po chwili otrząsam się z oszołomienia. Muszę coś zrobić...
Graj
-Lily... to nie tak, jak myślisz...
Właściwie, to to prawda. Wiem, o czym myśli, a my tego nie zrobiliśmy

Lily Rose Sheve · 2016-08-04 09:45:45

Tylko winni się tłumaczą... Jeżeli przedtem nie napadały mnie wątpliwości opuszczenia eliminacji to teraz mnie napadają. Nienawidzę kłamstw. Po prostu, nie wiem co teraz odpowiedzieć.
- Przykro mi, Fabian. - przykro?
Przykro, bo najprawdopodobniej przeleciał kandydatkę?! Jesteś zła! Wściekła!

Ostatnio edytowany przez Lily Rose Sheve (2016-08-04 09:47:04)

Fabian Castell · 2016-08-04 09:56:17

-Nie, Lily, naprawdę! To nie tak...
Bo to naprawdę nie tak. Pomiędzy przespaniem się z Carmen, a prawie- przespaniem się z Carmen, jest za duża różnica, żeby ją ignorować.

Lily Rose Sheve · 2016-08-04 10:01:51

Mam ochotę zapytać "A jak?!", ale nie wiem czy tłumaczenie coś da...
- Czyżby? - w moim głosie słychać ironię i łamanie się go.
Nie chcę teraz płakać.

Fabian Castell · 2016-08-04 10:10:59

-Wiem, co teraz myślisz, ale Carmen naprawdę taka nie jest... Ona jest zupełnie inna, niż wszyscy myślą, taka wrażliwa i inteligentna... Wystarczy ją tylko bliżej poznać. A prawdziwa Carmen nigdy by się na coś takiego nie zgodziła.
To co mówię jest czystą prawdą, poza tym, że ona już się nie zgodziła. Nie chcę nawet o tym myśleć, ale rozmowa z Lily mnie do tego zmusza. Co by było, gdybym wtedy nie posłuchał jej "nie"? Nie byłem wtedy sobą, zupełnie nie byłem...

Lily Rose Sheve · 2016-08-04 10:15:59

Nienawidzę poważnych rozmów. Mogłam siedzieć wtedy w pokoju. Nie musiałabym teraz czuć się tak... strasznie? Nie chcę go o to pytać. I nie będę. Był pierwszą osobą, której zaufałam. A teraz?
- Ja... powinnam stąd iść. - moje oczy znowu robią się szkliste,
Nogi mam jak z waty, ale ruszam w drugą stronę.

Fabian Castell · 2016-08-04 10:24:01

Nie zatrzymuję jej. Patrzę jak powoli odchodzi w drugą stronę. Nie wierzy mi. Czuje się skrzywdzona, widzę to. A ja nie mogę jej pomóc, nie mogę niczego zrobić. I to wszystko z mojej winy.

Asteya Castell · 2016-08-04 13:05:04

(http://www.polyvore.com/m/set?.embedder … =205079972)
Mam ochotę się upić. Nigdy nie miałam takiej ochoty na alkohol jak teraz. Moje pokojówki okazały się w tej sprawie beznadziejne. Poszłam do kuchni. Znalazłam pół litra szkockiej. Dobre i to. Otworzyłam butelkę i wzięłam łyka. Może być. Wyszłam na korytarze i zaczęłam chodzić bez większego celu popijając co jakiś czas znalezionym trunkiem.

Lily Rose Sheve · 2016-08-04 13:21:20

Jestem już blisko pokoju. Teraz tylko znowu położyć się spać i myśleć, że wszystko będzie dobrze. Nie będzie. Już mam zamiar otworzyć drzwi, gdy widzę pijaną księżniczkę. Przecieram czerwone oczy i mrugam kilka razy. To ona. Na pewno.
- Wasza Wysokość... - dygam nawet nie wiem czemu. - Wszystko w porządku? - pytam cicho.
Jasne, że nie. Jest pijana.

Asteya Castell · 2016-08-04 13:26:04

–Bywało gorzej ale też bywało lepiej. - zataczam się trochę i biorę kolejny łyk szkockiej.- Widzę, że też nie jest u ciebie najlepiej. -Widze jej oczerwone oczy. Płakała. Podchodzę do niej i opieram się o drzwi.- Trzymaj. Poprawi ci się humor. -podaje jej butelkę.

Ogłoszenie

#276 2016-07-28 01:08:51

Odp: Pałacowe korytarze

#277 2016-07-28 01:18:16

Odp: Pałacowe korytarze

#278 2016-07-28 01:39:14

Odp: Pałacowe korytarze

#279 2016-07-28 01:56:42

Odp: Pałacowe korytarze

#280 2016-07-28 02:15:42

Odp: Pałacowe korytarze

#281 2016-07-28 02:33:42

Odp: Pałacowe korytarze

#282 2016-07-28 03:45:45

Odp: Pałacowe korytarze

#283 2016-07-28 10:48:07

Odp: Pałacowe korytarze

#284 2016-07-28 12:19:37

Odp: Pałacowe korytarze

#285 2016-07-28 13:01:44

Odp: Pałacowe korytarze

#286 2016-07-28 13:57:30

Odp: Pałacowe korytarze

#287 2016-07-28 15:29:47

Odp: Pałacowe korytarze

#288 2016-08-04 01:10:39

Odp: Pałacowe korytarze

#289 2016-08-04 01:27:56

Odp: Pałacowe korytarze

#290 2016-08-04 01:35:29

Odp: Pałacowe korytarze

#291 2016-08-04 01:44:29

Odp: Pałacowe korytarze

#292 2016-08-04 09:45:45

Odp: Pałacowe korytarze

#293 2016-08-04 09:56:17

Odp: Pałacowe korytarze

#294 2016-08-04 10:01:51

Odp: Pałacowe korytarze

#295 2016-08-04 10:10:59

Odp: Pałacowe korytarze

#296 2016-08-04 10:15:59

Odp: Pałacowe korytarze

#297 2016-08-04 10:24:01

Odp: Pałacowe korytarze

#298 2016-08-04 13:05:04

Odp: Pałacowe korytarze

#299 2016-08-04 13:21:20

Odp: Pałacowe korytarze

#300 2016-08-04 13:26:04

Odp: Pałacowe korytarze

Stopka