Rodzinna restauracja Aarona

Aaron Kelley · 2016-03-18 00:47:35

12674777_637754949710076_1784490008_o.jpg?oh=c8da7921f8da92af700d97d38790e876&oe=56ED70CF

Aaron Kelley · 2016-03-18 01:12:03

Wcześniej przebrałem się z garnituru na coś wygodniejszego (https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hp … e=56ED630F) i utknąłem w kuchni... Co ja mogę jej ugotować..? W końcu wpadłem na pomysł i zabrałem się do pracy. Kiedy skończyłem i zobaczyłem godzinę oniemiałem. Świetnie!
Jak zwykle musiałem się spóźnić. No cóż. Jeśli nie zaakceptuje mojego spóźnialstwa to długo ze mną nie wytrzyma. Oczywiście na przywitanie przepraszam ją ale ona w ogóle się nie czepia. Jest dosyć nieśmiała może to dlatego.
Spacerowym krokiem kierujemy się w stronę restauracji.
- Lady. - mówię otwierając przed nią drzwi z uśmiechem na co ona również się uśmiecha i dyga nie zbyt elegancko za to z dużym urokiem.
Wchodzimy do środka. Veronica rozgląda się po pomieszczeniu wypełnionym mnóstwem zapachów.
- Mieliśmy awarię i otwieramy dopiero jutro. - mówię. - Ale już wszystko działa. - uśmiecham się. - Głodna? - pytam odsuwając jedno z krzeseł aby usiadła.

Veronica Valdes Eaton · 2016-03-18 01:29:47

Nigdy jeszcze nie byłam na randce. Bo to randka, prawda? A może nie?
- Tak. - Jakby na potwierdzenie, mój brzuch zaczyna burczeć. Śmieję się zawstydzona. - Jak słychać. Jestem ciekawa, co takiego prawie szef kuchni przygotował. - Uśmiecham się.
http://www.polyvore.com/cgi/set?.locale=pl&id=193766804

Aaron Kelley · 2016-03-18 01:42:56

Przez chwilę stoję i po prostu się na nią patrzę. Wygląda na prawdę przepięknie, a zarumienione policzki tylko dodają jej uroku.
Uśmiecham się pod nosem.
- Zaraz się przekonasz co prawie szef kuchni potrafi. - mrugam do niej i idę do kuchni gdzie wszystko jest już gotowe. Przygotowałem tartę z ciasta francuskiego ze szpinakiem i serkiem feta. Uch, mam nadzieję, że ubi szpinak. Cholera. Nad tym się nie zastanowiłem.
Na tacy stawiam tartę,dwie szklanki wody,dzbanek z mrożoną herbatą z miętą. Przez chwilę się zastanawiam nad winem. Nie wiem czy pije... Hmm... Po chwili w końcu rezygnuje. Najwyżej tą opcję wykorzystam przy deserze.
Biorę tacę i wracam do dziewczyny.
- Bon appétit. - mówię stawiając jedzenie na stole po czym sam zajmuje miejsce.

Veronica Valdes Eaton · 2016-03-18 01:59:53

Jedzenie wygląda o wiele lepiej od tego, co zazwyczaj jem. Wszyscy myślą, że jak mieszkam w pałacu, to jem to co rodzina królewska. Błąd.
Zaczynam jeść. Mimo, że zazwyczaj nie lubię wszystkiego, co zielone, to smakuje naprawdę genialnie. Aaron naprawdę ma talent, skoro nawet mnie do tego przekonał.
- Masz rację. Przekonałam się, żę prawie nie zawsze robi różnicę. - Uśmiecham się. - To jest genialne.
Podnoszę na niego wzrok. Jejku. Jakie on ma ładne oczy. Nie wytrzymuję jego spojrzenia i spuszczam wzrok.
- To... eee... - próbuję zacząć jakiś temat. - Co tak właściwie robiłeś w pałacu?

Aaron Kelley · 2016-03-18 02:03:04

Nie mogę oderwać od niej oczu. Chyba przeszkadza jej moje spojrzenie. W końcu ograniczam się jedynie do częstego zerkania w jej stronę.
- Mój brat pracuje w pałacu. Wybrał wygodnickie życie. - śmieje się. - Jest jubilerem. - podsumowuje i zaczynam jeść.

Veronica Valdes Eaton · 2016-03-18 02:14:25

- Och. Simon Kelley? - Pytam zaskoczona. - Nie wiedziałam, że ma brata. A wiem o pałacu wszystko. - Śmieję się cicho. - Jak to skromnie zabrzmiało.
Zaczynam się rozluźniać. Naprawdę dobrze mi się z nim spędza czas. Aaron wydaje się bezpośredni i nie ukrywa tego, co myśli. To zaskakujące rozmawiać z kimś takim, podczas gdy zazwyczaj wszyscy mają jakieś mroczne sekrety, jak na przykład Lady Alex i jej tajemniczy romans z Theo Wellsem.

Aaron Kelley · 2016-03-18 02:22:21

Zaczęła się rozluźniać. Posyłam jej szeroki uśmiech.
- Och. Za skromnie. - śmieję się, odkładam widelec i opieram łokcie o stół. - Opowiesz mi coś o sobie? Proszę. - patrzę na nią błagalnie choć wiem, że nie powinienem. Znów zaczyna się rumienić! Wzdycham.

Veronica Valdes Eaton · 2016-03-18 02:28:22

Kiwam głową, choć nieco niechętnie. Nie lubię opowiadać o sobie. Z resztą, rzadko kto tego chce słuchać.
- Zazwyczaj nie mówię o sobie, więc mogę mówić trochę bez sensu. - Śmieję się niezręcznie i przejeżdżam dłońmi po ramionach. - Pochodzę z wysp. To znaczy z Dominici. Poza rodzicami mam jeszcze trójkę młodszego rodzeństwa... Co by tu jeszcze... Od 5 lat pracuję jako fotograf, a od dwóch robię to w pałacu... - Uśmiecham się krzywo. - Naprawdę, nie jestem ciekawą osobą. Robię głównie zdjęcia, czasem coś napiszę. No i zajmuję się Czwórką.

Aaron Kelley · 2016-03-18 02:30:33

Marszczę brwi.
- Czwórką? - pytam zbity z tropu.

Veronica Valdes Eaton · 2016-03-18 02:31:39

Jejku. Jak to dziwnie musiało zabrzmieć. Śmieję się.
- To mój kot. Zazwyczaj jest wredny. Powinieneś czuć się zaszczycony, bo na ciebie nie syczał. - Nieudolnie próbuję zażartować

Aaron Kelley · 2016-03-18 02:34:07

Kiwam głową z uśmiechem.
- Czuję wielki zaszczyt. - śmieję się.

Veronica Valdes Eaton · 2016-03-18 02:37:16

Zbieram się w końcu na odwagę.
- Dobrze. Teraz twoja kolej, Aaron. - Uśmiecham się.

Aaron Kelley · 2016-03-18 02:41:18

- Moja kolej... No więc. Od czego by tu zacząć... - zastanawiam się przez chwilę. - Mieszkam w Angeles od zawsze, a to - rozkładam ramiona. - jest całe moje życie. To miejsce to moje dzieciństwo. To mój dom. - poważnieje trochę. - Wszystkie wzloty i upadki. - kręcę głową. - Większość wspomnień wiąże się właśnie z tym miejscem. Od zawsze coś ciągnęło mnie do kuchni... Ale jako czwórka, no cóż. Jedynie najlepsi mają miejsce. Więc taki postanowiłem być. - mówię rozbawiony.

Veronica Valdes Eaton · 2016-03-19 18:51:04

Uśmiecham się.
- W takim razie jesteś na dobrej drodze. Jedzenie jest genialne. - Marszczę śmiesznie brwi. - Czy ja już tego nie mówiłam?

Aaron Kelley · 2016-03-19 23:56:15

- Och, Lady Veronico... - mówię z udawaną powagą. - Na prawdę nie musisz mnie przepraszać za komplementy. - śmieję się.

Veronica Valdes Eaton · 2016-03-21 01:34:08

Śmieję się niezręcznie.
- Nawet sobie nie wyobrażasz, jak bardzo ten tytuł do mnie nie pasuje.

Aaron Kelley · 2016-03-21 01:37:48

- Jak dla mnie pasuje idealnie! - śmieję się.
Kiedy kończymy jeść wstaję i zabieram jej talerz.
- Teraz czas na deser. - mówię radosnym tonem i zaczynam odchodzić lecz przypominam sobie o czymś. - Wina? - pytam odwracając się do niej.

Veronica Valdes Eaton · 2016-03-21 01:40:06

Waham się przez chwilę.
- Wiesz... ja jeszcze nigdy nie piłam. - Robię się czerwona. - Ale chyba mogę spróbować.

Aaron Kelley · 2016-03-21 01:46:38

Uśmiecham się widząc jej zarumienione policzki.
- Świetnie. - kwituje. Odwracam się i wchodzę do kuchni. Wyciągam z lodówki tort czekoladowy z wiśniami i nakładam dwie porcje. Stawiam talerze i do połowy pełne kieliszki z czerwonym winem na tacy i wracam na salę. - Mam nadzieję, że masz jeszcze miejsce na tej jakże wykwintny deser. - śmieje się stawiając tace na stoliku.

Veronica Valdes Eaton · 2016-03-21 01:55:53

Postanawiam zacząć od tortu. Może i Aaron żartował, ale tort faktycznie wygląda wykwintnie. Próbuję kawałek.
- O jaa - wyrywa mi się. Zasłaniam usta i śmieję się przez dłoń. - Dla tego tortu na pewno znajdę miejsce. Choćby go nie było.

Aaron Kelley · 2016-03-21 01:57:19

Veronica zaczyna jeść, a po prostu jej się przyglądam.
- Cieszę się, że ci smakuje. - uśmiecham się szeroko.

Veronica Valdes Eaton · 2016-03-21 02:03:12

Jem jeszcze trochę, po czym podnoszę wzrok. Tort chłopaka jest nietknięty, a on sam mi się przygląda. Zamieram, z widelczykiem w połowie drogi do ust.
Nie umiem wytrzymać jego spojrzenia. Ale lubię jak się patrzy. Czy to normalne? Czy jeśli spuszczę wzrok, pomyśli, że tego sobie nie życzę? Nie wiem co ze sobą zrobić. Może coś powiem? Tak, powiem coś o winie! Nie. To zły pomysł. Spytam o restauracje? Nie. O tym rozmawialiśmy. Kurcżę. Kurczę.
Kończy się na tym, że nic nie mówię.

Aaron Kelley · 2016-03-21 02:06:53

Przyłapała mnie na przyglądaniu się jej. Chyba się wystraszyła.
- Przepraszam. - mówię szybko i spuszczam wzrok. Nie chcę aby czuła się niezręcznie. Zaczynam jeść.

Veronica Valdes Eaton · 2016-03-21 02:10:21

- N-nie masz za co - mówię.
Kurczę. Wiedziałam, że tak będzie. Pochmurnieję. Czemu ja zawsze muszę wszystko zepsuć? Jestem do niczego. Nie wiem czemu on w ogóle ze mną rozmawia.

Ogłoszenie

#1 2016-03-18 00:47:35

Rodzinna restauracja Aarona

#2 2016-03-18 01:12:03

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#3 2016-03-18 01:29:47

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#4 2016-03-18 01:42:56

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#5 2016-03-18 01:59:53

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#6 2016-03-18 02:03:04

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#7 2016-03-18 02:14:25

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#8 2016-03-18 02:22:21

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#9 2016-03-18 02:28:22

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#10 2016-03-18 02:30:33

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#11 2016-03-18 02:31:39

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#12 2016-03-18 02:34:07

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#13 2016-03-18 02:37:16

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#14 2016-03-18 02:41:18

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#15 2016-03-19 18:51:04

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#16 2016-03-19 23:56:15

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#17 2016-03-21 01:34:08

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#18 2016-03-21 01:37:48

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#19 2016-03-21 01:40:06

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#20 2016-03-21 01:46:38

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#21 2016-03-21 01:55:53

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#22 2016-03-21 01:57:19

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#23 2016-03-21 02:03:12

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#24 2016-03-21 02:06:53

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

#25 2016-03-21 02:10:21

Odp: Rodzinna restauracja Aarona

Stopka