Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

Kenneth Sharpe · 2018-01-29 15:07:48

Westchnąłem.
- Mieli jakąś awarię. - Wzruszyłem ramionami. - Nieważne - mruknąłem. - Już po - dodałem, uśmiechając się do dziewczyny.

Melody Infernum · 2018-01-29 15:27:33

- Wiem wiem - uśmiechnęłam się. - Byłam u sąsiadów. Gadatliwi nowożeńcy, ale dobrzy ludzie... no i byłam na mieście... - skrzywiłam się. - W bibliotece okazało się, że od razu mnie poznli. Z imienia nazwiska i klasy. To lekko... przerżające.

Kenneth Sharpe · 2018-01-29 19:31:28

Oparłem dłonie o blat i zacząłem przyglądać się Melody.
- Mely, tak będzie. Byłaś kandydatką... Rozmawialiśmy już o tym, prawda? - byłem zaniepokojony, ale i nieco zmęczony tym tematem. Pokręciłem głową. - Dobra, może tak: przypomnij sobie uczucie, to które ogarnęło cię, gdy zrozumiałaś, że dostałaś się do eliminacji. Angeles, pałac, rodzina królewska... To wszystko to zupełnie inny świat. Coś... Co zdarza się każdemu. Skąd wiem? - Wziąłem głęboki oddech. - Bo też to przeżyłem. Wyrwany z domy, najpierw na szkolenia, a potem nagle przeniesiony do pałacu, to... - Zacisnąłem na chwile usta, nie wiedząc jak ująć to w słowa, których zdecydowanie mi teraz bardzo brakowało. - Byłaś osobą publiczną... Byłaś w pałacu... Rozmawiałaś z księciem... Znasz też inne kandydatki - wymieniałem powoli. Kąciki moich ust lekko unosiły się ku górze, gdy mój wzrok wciąż błądził po jej twarzy, szyi, obojczykach... i tak w kółko. - Jesteś czymś w rodzaju... bramy? Przejścia do innego świata. Wielu się wydaje, że to wszystko nic Cię nie kosztowało, że żadna z kandydatek nie czuje się zagubiona... - zaciąłem się. W końcu naprawdę zabrakło mi słów.
Tak bardzo chciałem, aby pojęła, że nie może tak tego wszystkiego brać do siebie, że nie powinna się denerwować i wycofywać, gdy ktoś zawoła ją po imieniu, pomimo, że Mel nigdy z tym kimś nie rozmawiała, że aż czułem jak frustracja mnie przepełnia, gdy moje słowa za każdym razem ulatywały z jej głowy, a złe myśli powracały.

Melody Infernum · 2018-01-29 19:49:38

Poczułam się jak zbesztana. Jak zawsze, gdy zaczynam wracać do tego tematu. Opuściłam głowę speszona.
- Przepraszam... Wiem, wiem, tyle razy już mi to tłumaczyłeś, a ja cały czas i tak panikuję... Choć gdy pani Morris, właścicielka biblioteki, skończyła wypytywać mnie o moje nagłe odejście... Zgodziła się bym pracowała u niej przy archiwizacji kart i sprzątaniu biblioteki... Nie będzie to praca długoterminowa... - mówiłam coraz ciszej. Westchnęłam na koniec i uniosłam wzrok.
- Widzisz...? Udało mi się...

Kenneth Sharpe · 2018-01-29 20:08:04

Posłałem jej zmęczony uśmiech, przymykając lekko powieki.
- Nie wątpiłem, że się uda, Mely. To ty wciąż w siebie wątpisz. Nie wiem, może nie chcesz zauważać, jak cudowną osobą jesteś? - Pokręciłem głową, sięgając po widelec. - Chyba nie zrozumiem tego nigdy.

Melody Infernum · 2018-01-29 20:13:26

Uśmiechnęłam się szerzej, patrząc na mojego narzeczonego.
- Nie wiem jak możesz ze mną wytrzymać... panikuję z byle powodu, a Ty to zawsze znosisz dzielnie obok mnie... nie wierzyłam, że będziesz chciał ze mną wytrzymywać... - przyznałam, a potem wzrok padł na mój palec, gdzie błyszczała obietnica, że już zawsze wytrzyma ze mną.

Kenneth Sharpe · 2018-01-29 21:49:07

Zaśmiałem się.
- To uwierz, chyba czas i pora? - zaproponowałem, zaczynając jeść.

Melody Infernum · 2018-01-29 21:55:40

Uśmiechnęłam sie rozmarzona, kiwając głową. Czy zmieni się jakoś nasze życie po ślubie? Czy my się zmienimy? Nie wierzę w to. A nawet jeśli, to na lepsze, prawda?
Również zaczęłam jeść, ale po jednym kęsie, znów mi się coś przypomniało.
- Azrael dzwonił - zaczęłam. - Powiedział, że gdy dostanie przepustkę na podróż, to z chęcią do nas wpadnie.

Kenneth Sharpe · 2018-01-31 00:38:49

Kiwnąłem głową.
- To nie będzie dla niego zbyt kosztowne? - spytałem mimowolnie. - Znaczy, cieszę się ale... To spory wydatek i dużo wysiłku... - mruknąłem cicho. - Rozumiesz, prawda?
Zerknąłem na nią pytająco.

Melody Infernum · 2018-01-31 07:57:05

Pokiwałam ze zrozumieniem głową, a potem uśmiechnęłam się lekko.
- Kiedy byłam w eliminacjach, a potem zaczęłam pracować nadal wysyłałam mu prawie wszystko co miałam - wyjaśniłam. - Ostatnio gdy zadzwoniłam, mówił, że może uda mu się wkupić do Trójek, a teraz powiedział tylko, że przyjedzie... może już zmienił klasę... - zamyśliłam się, marne kryjąc podekscytownianie.

Melody Infernum · 2018-03-16 18:50:27

Tygodnie mijały nam w szalonym tempie. Nawet przyjazd i kilkudniowy pobyt brata minął mi niesłychanie szybko. Oczywiście cieszyłam się z odwiedzin Azraela, mogłam się w końcu oficjalnie dowiedzieć, że został Trójką tak jak ja (na razie), a Kenny powiedział mu o oświadczynach. Wiedziałam strach w oczach narzeczonego, w końcu Azrael różnił się ode mnie bardzo - wysoki, barczysty, przez pracę fizyczną zniszczona skóra, oraz szalone spojrzenie po kilku głębszych. Jednak gdy wyściskał mnie i Kennetha chyba zatarł się wszelki ślad różnić czy obaw.
Pracowałam w bibliotece pilnie, choć jako pracy było niewiele. W pałacu byłam jedną bibliotekarką, a tutaj prócz mnie pracowały jeszcze starsza pani Holt oraz młoda i energiczna ekscentryczna Sharon.
Gdzieś tuż urodzinami Kennetha, ekscentryczność Sharon dała mi się nieźle we znaki.
- Gdzie spędziliście jego poprzednie urodziny? - zapytała, gdy wraz z nią porządkowałam karty książek. Westchnęłam ciężko a z wielkiej szafy wzbił się kurz.
- W pałacu. Zrobiłam mały piknik i wieczorem zjedliśmy tam urodzinową kolację - odparłam spokojnie, mając wiele cierpliwości.
- Raaany, ale nuda - westchnął, aż poczerwieniałam ze złości.
- Było bardzo przyjemnie - zaprzeczyłam natychmiast.
- A dałaś mu prezent? - dopytywała dalej. Zacisnęłam usta.
- Nie... nie miałam pieniędzy... dlatego chciałam mu dać coś wyjątkowego.
- A ty w całej okazałości mu nie wystarczysz? - zaproponowała uśmiechając się zbereźne. Poczerwieniałam jeszcze bardziej.
- To żadne rozwiązanie!
- To wprost idealne rozwiązanie - zaśmiała się w najlepsze. Cicho poirytowana jej zachowaniem zaczęłam dalej sprawdzać karty, jednak im dłużej cisza trwała między nami, tym dłużej się zastanawiałam.
- Myślisz... że nie sprawię... no... złego wrażenia? Nie chce wyjść... na...
- Na dziwkę?
- Dokładnie.
- Byłabyś najładniejszą dziwką w historii - parsknęła. - Jesteś słodka, dziewczęca, ale masz tak kobiece i pociągające kształty... mogłabyś grać w porno, nieśmiałą...!
- Sharon! - pisnęłam oburzona do reszty, wychodząc z archiwów po herbatę, oraz by ostudzić czerwone poliki.
Gdy wróciłam, niska brunetka nadal była z siebie bardzo dumna. Minęłam ją i z milczeniem wróciłam do pracy.
- Melody...
- Co? - fuknęłam, a dziewczyna jeszcze zachichotała. Zaraz jednak się uspokoiła, starając się być poważna.
- Mój chłopak jest zegarmistrzem. Ostatnio widziałam jak zdejmował z wystawy srebrno-błękitny zegarek z grawerunkiem - uśmiechnęła się lekko. - To dobry prezent - dodała, mrugając.
Także uśmiechnęłam się, kiwając głową.

***

Gdy niewielkie pudełko z zegarkiem było już spakowane, a wstążka koloru moich oczu powiewała na wietrze, wstąpiłam jeszcze po zakupy, by urządzić nam przyjemną kolację. Tak się złożyło, że gdy wracałam deptakiem, mijałam sklep, który odwiedziliśmy z Kennethem gdy uzupełniałam garderobę.
Wahałam się dość długo, jednak gdy przekroczyłam próg było już za późno na odwrót.
- Oh to ty! - uśmiechnęła się ruda sprzedawczyni, jedna z dwóch stojących za ladą. - Czyżby wrażenia po zakupie były udane? - zapytała ze znaczącym uśmieszkiem.
Rumiana, kiwnęłam tylko głową i uciekłam jak najdalej między wieszaki. Za kilka chwil dołączyła do mnie pani Lena.
- A więc? - zaczęła. - Czego na dziś szukamy? Jakaś okazja?
- W sumie... to tam... - zaczęłam z wahaniem, onieśmielana jej pewnością. - Mój narzeczony ma urodziny i...
- Oh tak! - wykrzyknęła klaszcząc w dłonie. - Chyba już wiem co...
- Chwilę - poprosiłam. - Ja... bardzo nie chce wyjść na... na...
- Dziwkę?
Ależ dziś wszyscy domyślni byli.
- Tak. Chciałabym by nie było to coś przytłaczającego, ale bardziej... ładnego i... pociągającego.
- Rozumiem - pokiwała głową, wyraźnie zmotywowana i zdecydowana. Było to trochę przerażające, nie powiem nie. Ale jednocześnie czułam, że jestem w dobrych rękach.

***

Łosoś skończył się piec, dokładnie wtedy gdy skończyłam palić świece, a stolik był ubrany w czerwony, przepiękny obrus. Ustawiłam wszystko na swoje miejsca, a prezent zostawiłam na talerzu ukochanego.
Z uśmiechem zerknęłam jeszcze w lustro i upewniłam się, że włosy są dobrze upięte. Potem sprawdziłam czy strój dobrze się układa, a gdy byłam już tego wszystkiego pewna, mogłam w spokoju usiąść do stołu i czekać na jubilata. W mieszkaniu było dość ciepło, bo nieznacznie podkręciłam ogrzewanie, przez co oczekiwanie było coraz gorsze.
W końcu drzwiach ktoś przekręcił klucz.

Kenneth Sharpe · 2018-03-16 19:30:44

Wziąłem głęboki oddech i uśmiechnąłem się.
- Ale pięknie pachnie - powiedziałem od wejścia, zsuwając buty ze stóp i przeczesując włosy palami.
Zrobiłem krok do przodu i wyjrzałem zza ściany, aby sprawdzić co się dzieje w domu. Zamrugałem gwałtownie, natrafiając na szeroko otwarte, nieco niepewne oczy Melody. Jednak mimowolnie mój wzrok powędrował do jej zgrabnego ciała, które teraz było okryte jedynie delikatnymi koronkami. Nie odrywając oczu, powoli zsunąłem kurtkę ze swoich ramion, pozostając w szarej koszuli.
Zagryzłem wargę, nie mogąc przez chwilę oderwać od niej wzroku. Potem jednak zrozumiałem, że muszę, ponieważ moja narzeczona mogłaby źle się poczuć... A może nie? Przymknąłem powieki na dosłownie dwie, trzy sekundy, kręcąc głową w prawo i w lewo. Potem znów je otworzyłem i wróciłem do jej oczu. Uśmiechnąłem się łagodnie, gdy młoda kobieta, z charakterystycznym tylko dla siebie wdziękiem, podniosła się z krzesła. Była taka niesamowita. Choć niesamowita, to za mało. Piękna, cudowna, śliczna, delikatna... Żadne słowo nie było w stanie opisać jej.

Melody Infernum · 2018-03-16 19:39:55

- W-wszystkiego najlepszego, kochanie - powiedziałam cicho i wzięłam z jego talerza pudełko. - W końcu, udało mi się kupić prezent - powiedziałam jeszcze ciszej, wręczając mu pudełko i z rumieńcem wstydu wspominając ostatnie jego urodziny, kiedy to mogłam mu najwyżej zaoferować odrzucone babeczki, które nie trafiły na stół królewski. Czułam wtedy wstyd, że nie umiem zapewnić czegoś lepszego osobie, która tyle dla mnie znaczy... A dziś, mogłam choć spróbować częściowo się za wszystko zrewanżować.

Kenneth Sharpe · 2018-03-16 19:46:44

- Ty jesteś moim prezentem - zaśmiałem się, odbierając od niej pudełeczko ale nie tracąc kontaktu wzrokowego. Wyciągnąłem wolną dłoń i dotknąłem jej rozgrzanego policzka. Potarłem o nim kciukiem i ucałowałem ją delikatnie w czoło.
Czasami wydawało mi się, że mogę dosłownie odczuwać jej zakłopotanie. I teraz tak było. Sam go nie czułem jeszcze przed chwilą, ale teraz ono powoli na mnie spływało z jej strony.
- Dziękuję. Nie musiałaś... - szepnąłem. - Nie jest ci zimno, Mely? - Zmartwiłem się i obejrzałem za siebie na wieszak, na którym wisiała moja kurtka. Potem zerknąłem na nią pytająco, a mój wzrok znów zjechał z jej twarzy na szyję i... I znów w górę do jej oczu.

Melody Infernum · 2018-03-16 19:53:02

Szczerze mówiąc było mi zbyt gorąco na myśl, jak muszę dla niego bezbronnie wyglądać, by zakonotować, że mi zimno.
- Nie, nie jest, spokojnie - powiedziałam. - Jest... przyjemnie - oświadczyłam, ciesząc się na widok jego świecących oczu. Był szczęśliwy, czyli... czyli cel osiągnęłam już na wstępie.
- Chciałam by te urodziny, były lepsze od poprzednich... mam nadzieję, że się udało - uśmiechnęłam się z nadzieją, wtulając potulnie twarz w jego dłoń.

Kenneth Sharpe · 2018-03-16 19:58:17

Parsknąłem, uśmiechając się i kręcąc głową. Odłożyłem prezent na bok, na szafkę i objąłem w tali moją kobietę. Całe zmęczenie, które towarzyszyło mi jeszcze pare minut temu kompletnie odpłynęło w niepamięć. Zdecydowanie mnie pobudzała. Jeśli taki miała zamysł to jej się udało.
- Melody, poprzednie były cudowne. Spędzanie z tobą czasu samo w sobie jest wspaniałym prezentem... - zauważyłem. Potarłem kciukiem po jej kręgosłupie, ukrytym pod cienką warstwą materiału.

Melody Infernum · 2018-03-16 20:03:14

Porumieniłam, spuszczając zakłopotana wzrok.
- No... wiem. Wspominałeś - zgodziłam się cicho. - Jednak zawsze czułam, że nie dziękuję ci wystarczająco, za wszystko co dla mnie zrobiłeś - przyznałam i uniosłam wzrok, ponownie z uśmiechem. - Pamiętasz... Jak Fabian nas przyłapał, od razu zacząłeś prosić, by nie karał mnie... Zasłoniłeś własnym ciałem, jakby był groźną bestią, a nie chudawym księciem - zachichotałam. - Poczułam wtedy... że chyba nigdy nie zdołam ci się odwdzięczyć za twoją troskę. Ale wiesz... będę próbować - powiedziałam spokojnie, mając już to przemyślane. - Wszystkiego najlepszego jubilacie.

Kenneth Sharpe · 2018-03-16 20:15:30

Położyłem delikatnie dwa palce pod jej podbródek i uniosłem wyżej jej głowę, aby za chwilę złożyć na jej miękkich wargach pocałunek. Miało on znaczyć tyle co "strasznie cię, kocham, dziękuję". Mimo to powiedziałem:
- Dziękuję, Mely, kocham Cię. - Znów się nachyliłem, tym razem do jej ucha. - Codziennie, gdy się budzę, a ty leżysz obok, to myślę sobie, że to sen. Potem wracam do domu, i widzę piękną kobietę i cieszę się, że jednak źle myślałem. Ale dziś przeszłaś samą siebie... Nie stresuj się, a jeśli to ma cię stresować, to przebież się - mruknąłem i wyprostowałem się. - Naprawdę, Melody. - Pokiwałem głową dla potwierdzenia swoich słów, starając się nie stresować jej ciekawskim spojrzeniem. Jednak dłońmi cały czas jeździłem w górę po kręgosłupie, a potem w dół do krzyża.

Melody Infernum · 2018-03-16 20:18:51

Porumieniałam, głównie dlatego, że jego ciepły oddech połaskotał mnie. Uśmiechnęłam się szeroko i pokręciłam głową.
- Dla ciebie - zaznaczyłam. - Dla ciebie mogę więcej niż ci się wydaje, Kenny - zapewniłam. - Poza tym... Tobie chyba to nie przeszkadza... w sensie mój strój? - zapytałam już ciszej, przez co wyszło mniej zuchwale, niż zamierzałam. Proszę wybaczyć pani Leno, ja robię się zbyt potulna przy moim mężczyźnie.

Kenneth Sharpe · 2018-03-16 20:23:41

Uniosłem dłoń i palcami odgarnąłem za ucho jej ciemne włosy, które powoli robiły się coraz dłuższe.
- Może troszeczkę mnie rozprasza, tak ciupek - przyznałem się rozbawiony.

Melody Infernum · 2018-03-16 20:27:37

Zachichotałam. Musnęłam przelotnie jego usta, a następnie odsunęłam się.
- Ale może powstrzymasz się... choć moment? Twoja urodzinowa kolacja stygnie, jubilacie - zauważyłam, podchodząc do stołu i palcami przejeżdżając po oparciu jego krzesła. Jak ja nie umiem być kusząca... choć miałam być sobą... ahhh... Mam nadzieję, że nie wyglądam dziwnie.

Kenneth Sharpe · 2018-03-16 20:45:53

Pokręciłem rozbawiony głową i sięgnąłem jeszcze po te pudełeczko, aby podejść z nim do stołu i położyć je obok talerza. Odsunąłem Mely krzesło, aby na nim usiadła, a następnie sam zająłem swoje miejsce.
- Ten łosoś pachnie cudownie - mruknąłem. - Uwielbiam twoją kuchnie - dodałem i podniosłem pudełko. - Mam otworzyć teraz...?

Melody Infernum · 2018-03-16 20:48:23

Oparłam podbródek na rękach, patrząc na Kennetha jak dumne dziecko, które zrobiło kawał dobrej roboty. Choć w sumie tak było.
- Możesz - skinęłam głową. - Długo myślałąm co ci kupić, ale jednak z pracownic w bibliotece mi podpowiedziała - przyznałam się. Poza tym proponowała mi karierę w filmach pornograficznych. Dzięki ci Sharon. - Mam nadzieję, że ci się spodoba...

Kenneth Sharpe · 2018-03-16 20:57:37

Uśmiechnąłem się i odwiązałem wstążkę, która miała ten sam kolor co oczy mojej narzeczonej. Otworzyłem pudełko i wyciągnąłem z niego zegarek. Skórzany, ciemno brązowy pasek i granatowa tarcza. Z czystej ciekawości obracałem zegarek w palcach, chcąc go obejrzeć z każdej strony. Z tyłu było wygrawerowane: "zawsze wracaj na czas". Uśmiechnąłem się jeszcze szerzej.
- To prośba, czy żądanie...? - spytałem rozbawiony, przejeżdżając kciukiem po grawerunku.

Melody Infernum · 2018-03-16 21:02:28

Roześmiałam się cicho.
- Zabrzmię żałośnie, jeśli odpowiem "błaganie"? - zapytałam kontrolnie i zaczęłam widelcem bawić się biedną rybą. - Chciałam byś wiedział, że masz gdzie i do kogo wracać... I nawet jeśli na patrolu byłoby ciężko... Być pamiętał, że o czwartej trzydzieści po południu kończysz i wracasz do mnie - uśmiechnęłam się nieśmiało, unosząc z powrotem wzrok.

Ogłoszenie

#201 2018-01-29 15:07:48

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#202 2018-01-29 15:27:33

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#203 2018-01-29 19:31:28

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#204 2018-01-29 19:49:38

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#205 2018-01-29 20:08:04

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#206 2018-01-29 20:13:26

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#207 2018-01-29 21:49:07

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#208 2018-01-29 21:55:40

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#209 2018-01-31 00:38:49

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#210 2018-01-31 07:57:05

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#211 2018-03-16 18:50:27

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#212 2018-03-16 19:30:44

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#213 2018-03-16 19:39:55

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#214 2018-03-16 19:46:44

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#215 2018-03-16 19:53:02

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#216 2018-03-16 19:58:17

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#217 2018-03-16 20:03:14

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#218 2018-03-16 20:15:30

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#219 2018-03-16 20:18:51

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#220 2018-03-16 20:23:41

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#221 2018-03-16 20:27:37

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#222 2018-03-16 20:45:53

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#223 2018-03-16 20:48:23

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#224 2018-03-16 20:57:37

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

#225 2018-03-16 21:02:28

Odp: Angeles: Rok po zakończeniu eliminacji

Stopka