Sypialnia księcia

Carmen Dawson · 2016-10-14 00:04:38

Przecieram jedną dłonią oczy. Kładę dłonie na kolanach i spuszczam na nie wzrok.
- Przepraszam - mówię szeptem nie reagując na jego komplement. - Nie powinnam była przychodzić - stwierdzam odrętwiała.
Tak bardzo chcę wrócić do tego momentu. To było... Niesamowite.

Fabian Castell · 2016-10-14 00:13:09

-Carmen- wyciągam dłoń w stronę dziewczyny i ujmuję jej policzek- Oczywiście, że mogłaś przyjść. Możesz przychodzić, kiedy tylko chcesz, Carmen. Nawet bez żadnego powodu- przez moją twarz przemyka cień uśmiechu, choć nadal jestem skupiony na niej.

Carmen Dawson · 2016-10-14 00:17:25

Przymykam powieki i przysuwam się w jego stronę. Otwieram oczy i zerkam na Fabiana.
- Po prostu... Nie mogłam spać... I przyjście tu wydawało mi się... Jedynym wyjściem - wyjaśniam, mówiąc bardzo wolno.

Matthew Lawler · 2016-10-14 00:18:50

Bo jesteś taki nudny, że przy tobie zasypiam. Weź mi coś powiedz, może zasnę.
Carmen: Spadaj , dzieciak ;__;
Ja: /wyje/ TO BYŁO DOBRE MATT XD H5!
Matt: TO BYŁO PRAWDZIWE. Doooobra, Carmen. Leć, leć, robota czeka. :")
Carmen: Próbuję sie właśnie na niej skupić ;_; Ale mi przeszkadzasz i mnie rozpraszasz ;-;
Matt: A płaci ci chociaż za to?
Fabian: *zmieszany*
Konfowy Fapek: No właśnie nie muszę^^

Fabian Castell · 2016-10-14 00:31:13

-Rozumiem- nie wytrzymuję tej odległości dłużej o przyciągam Carmen bliżej do siebie. Waham się przez chwilę- Możesz zostać... jeśli chcesz.
Choć nie wiem, czy potrsfiłbym zasnąć, mając ją obok siebie.

Carmen Dawson · 2016-10-14 00:41:40

Rozluźniam się w jego objęciach. Kładę głowę na ramieniu Fabiana tym samym potwierdzając to iż chce zostać.
Milczę przez dłuższą chwilę.
- Ostatnio coraz częściej mam koszmary - mówię zamyślona, prawie bezgłośnie, chyba bardziej do siebie niż do niego. - Sen stał się męczący - wyznaję nieco głośniej.

Fabian Castell · 2016-10-14 12:00:21

Nie mam pojęcia, co jej poradzić, więc po prostu znowu ją przytulam. Przechodzi mi przez myśl, że może ten raz, gdy nie będzie spała sama, poczuje się lepiej. Koszmary przestaną ją dręczyć. Ale to tylko idiotyczny pomysł. Mógłbym zasypać ją setkami rad typu "śpij przy otwartych oknach", ale dobrze wiem, że one nie działają. Sam miałem koszmary i to przez wiele lat. Nadal je mam, ale nauczyłem się kontrolować emocje nawet przez sen. Lepiej jest, gdy nikt nie wie

Carmen Dawson · 2016-10-14 13:54:58

Jestem koszmarnie zmęczona jednak nie zamykam oczu. Nawet nie myślę o śnie. Po prostu próbuję się odprężyć. Może przynajmniej będę mogła na niego znów popatrzeć. To dziwne... Mam wrażenie, że teraz jest zupełnie inny. Nie chodzi mi o charakter czy zachowanie... Ale z wyglądu. Jak by zmienił się. Nawet nie potrafię określić co się w nim zmięło. Nie wiem jak długo tkwimy w tej pozycji milcząc - trochę tak jak by czas nas omijał, zostawiając samym sobie.
- To co powiedziałeś... Nie dawało mi spokoju - mówię cichutko. - To w szpitalu - przypominam. - Nie wiem czy chce się zmieniać... - dodaję nieśmiało. Kręcę lekko głową.

Fabian Castell · 2016-10-14 14:05:20

Kręcę powoli głową, lekko się odsuwając.
-Nie musisz się zmieniać, Carmen- patrzę jej w oczy, ale nie potrafię niczego z nich wyczytać.- Musisz po prostu odnaleźć samą siebie, prawdziwą siebie. I nie bać się tego, co zobaczysz.

Carmen Dawson · 2016-10-14 14:08:08

Uśmiecham się krzywo, marszcząc lekko brwi.
- Ale skoro tak jest... Dobrze? To po co szukać? - pytam nie patrząc na Fabiana.

Fabian Castell · 2016-10-14 14:43:23

-Nie wszystko, co piękne jest dobre, Carmen. I nie wszystko, co piękne jest prawdziwe.
Nie chcę zakochać się w wyobrażeniu o Carmen. Chcę poznać ją na prawdę, być pewny, że to właśnie ona i pokochać ją dokładnie taką, jaką jest.

Carmen Dawson · 2016-10-14 14:55:15

Czuje ciepło na policzkach. Podnoszę na niego rozkojarzone spojrzenie.
- Nie wszystko co prawdziwe jest dobre - mówię zamyślona, a w moim głosie było słychać powagę.. - To takie błędne koło - lekko się uśmiecham, wracając do rzeczywistości. - Po prostu... Czasem lepiej jest... - nie mam pojęcia jak to ująć więc przerywam i wzdycham. - Niektórych rzeczy nie warto pokazywać - tłumaczę, odpowiednio dobierając słowa. - Ja... Nie umiem inaczej - stwierdzam. - Zawsze byłam taka jaka powinnam być. Polubiłam to. I to jestem ja. To tak jak by kłamstwo stało się prawdą.
Kłamca uwierzył we własne kłamstwo. Ja uwierzyłam.

Fabian Castell · 2016-10-14 15:10:23

Przez dłuższą chwilę nie odpowiadam, zastanawiając się nad tym wszystkim. Może ma rację? Może to właśnie ona? Może grając kogoś, powoli się nim stajemy? A może każda osoba, każda cecha, którą udajemy, już w nas jest? Może to my sami decydujemy o tym, kim tak naprawdę jesteśmy?
W obliczu tego wszystkiego, tych wszystkich wątpliwości, nagle znajduję pytanie, które może udzielić odpowiedzi na to wszystko. Waham się tylko ułamek sekundy.
-Kochasz mnie, Carmen? - pytam patrząc jej prosto w oczy, nie pozwalając jej teraz odwrócić wzroku.
Gdzieś w głębi duszy wiem, przeczuwam, co teraz odpowie. Co zrobi.

Carmen Dawson · 2016-10-14 15:24:48

Słowa tak nagle opuszczają jego usta. Jego spojrzenie sprawia, że mnie mogę oderwać wzroku od jego oczu. Nagle wybucha we mnie wulkan emocji. Pierwsze co czuje to zaskoczenie. Jak można o coś takiego pytać? Jednak mija to szybko. Zaraz potem pojawia się szok i oniemienie. On naprawdę o to zapytał? Chcę od tego uciec. Niepotrzebnie tu przyszłam. Po co w ogóle tu przyszłam?
Ale teraz jest za późno. Kolejne fale emocji zapełniają mój umysł. Strach. Paraliżuje mnie strach. Wiem co chciałby w tej chwili usłyszeć. Wiem co bym powiedziała w tej chwili. Ale co tak na prawdę chcę powiedzieć? Czy w ogóle chcę mówić cokolwiek? Przerażenie. A jeśli powiem to źle?
Potem jednak przypominam sobie co mówił Fabian, że chce poznać mnie... Prawdziwą mnie. Najpierw jednak ja muszę poznać samą siebie.
Kocham go? Ten człowiek dał coś czego nie dał mi prawie nikt. Dał mi czas, którego potrzebowałam. Cenny czas, którego jest tak niewiele. Czas, którego każdy ma tak mało...
- Nie wiem - mówię łamiącym się głosem. Boje się, że to ostatnia nasza rozmowa. Kręce głową. - Nie wiem, Fabian - powtarzam ciszej, a oczy zachodzą mi łzami. Sama nawet nie wiem dlaczego. To okropnie trudne pytanie. To okropnie trudne i niezrozumiałe dla mnie słowo. Kochać. - Ja nie potrafię... - mamroczę.

Fabian Castell · 2016-10-14 19:20:16

Nie wie. Nie wie, nie wie, nie wie...
Spodziewałem się, że nie będzie wiedziała. Przeczuwałem, że to powie.
Patrzę w jej oczy, łzy zbierają się na ich brzegach. Widzę, jak bardzo się stara. Stara się być szczera, powiedzieć mi prawdę.
A z drugiej strony to boli. Gdzieś bardzo głęboko w środku miałem nadzieję, że powie "tak". Że przytaknie skinieniem głowy i mnie pocałuje. I tym razem będę wiedział, że to prawda.
A wtedy ja powiedziałbym to samo.
Świadomość tego uderza we mnie jak piorun i szokuje mnie swoją jasnością.
Powiedzialbym, że zakochałem się w niej. A następnego dnia zakończyłbym Eliminacje.
Zakochałbym się w niej, gdyby powiedziała "tak". Zakochałbym się w niej bez pamięci i pokochalbym każdy jej cal, milimetr. Bo prawda jest taka, że cały czas po prostu szukam miłości. Dziewczyny, która po prostu by mnie pokochała. Mojej jedynej księżniczki.
Ale tak się nie stało. Carmen nadal tu siedzi, siedzimy tu oboje. I już w tej chwili wiem, że wymagam od życia zbyt wiele. Biały pałac istnieje, ale to koniec bajki. Nie ma światła, nie ma wielkiej miłości.

Carmen Dawson · 2016-10-14 19:43:43

Sztywnieję, wpatrzona w Fabiana. Krew odpływa mi z twarzy.
Przez jego twarz przelewa się tyle emocji. Jednak po kilku sekundach one znikają w jego oczach i tylko tam można je dostrzec. Pierwszy raz od dawna powiedziałam coś szczerze. Tak na prawdę szczerze. Czuje, że to było szczere. Bo szczerość sprawia, że nie mogę złapać oddechu, jakby coś mnie dusiło. Bo wszystko inne we mnie chce kłamać, chce zdusić szczerość.
- To... Koniec? - pytam załamującym się głosem i szybko wycieram pojedyncza łzę, której udało się uciec.

Fabian Castell · 2016-10-14 20:03:54

Nie potrafię jej odpowiedzieć.
Nie potrafię powiedzieć "tak". Nie potrafię wyrazić sobie, że jej tu nie będzie, nie potrafię wyobrazić sobie życia bez niej. Wiem, że jeśli zniknie, nigdy więcej jej nie ujrzę. Jestem rozbity, podzielony na miliony części.
Bo jeśli powiem "nie", pozwolę sobie wierzyć, że Carmen kiedykolwiek mnie pokocha.
Pozwolę, by złamała mi serce.
-Carmen- mówię więc tylko i łączę nasze usta w czułym pocałunku.
Bo wiem, że ten może być naszym ostatnim.

Carmen Dawson · 2016-10-14 20:12:44

Bardzo chcę usłyszeć odpowiedź, a bardziej potwierdzenie bo przecież co innego mógłby powiedzieć niż "nie"... Ale jego usta sprawiają, że nagle o tym zapominam. Po prostu nie chcę o tym pamiętać. Chcę myśleć tylko o jego pocałunkach. O nim.
Powoli odwzajemniając jego czuły pocałunek kładę jedną dłoń na jego ramieniu i delikatnie zaciskam na niej palce. Czuje się trochę tak jak bym właśnie tonęła, a on próbował mnie uratować. Tyle, że mnie się już nie da uratować. Jeśli będzie dalej próbował, zatonie razem ze mną. Nie chcę tego ale nie chce też utonąć... Nie chcę zostać sama.

Fabian Castell · 2016-10-14 20:48:14

Jestem tak zagubiony... Całując ją mogę o wszystkim zapomnieć. Wszystko w niej mnie przyciąga, kusi, żebym podszedł bliżej. Teraz wyobrażenie życia bez niej u boku jeszcze bardziej abstrakcyjne. Jest idealna. W każdym calu. Idealna, idealna, idealna.
Całujemy się bardziej namiętnie niż kiedykolwiek, nie mogę się nią nasycić. Juz po chwili opadamy na łóżko.
Jest taka piękna...

Carmen Dawson · 2016-10-14 20:56:40

Zaczynam błądzić dłońmi po jego nagich ramionach, kreśląc na nich rozmaite wzory. Pocałunki stają się coraz bardziej namiętne. Jedną dłoń wplątuje w jego ciemne włosy, a drugą kładę na karku i przyciągam go do siebie bardziej.
Fale chcą mnie pochłonąć, chcą pochłonąć nas, a my je ignorujemy. Żadne nie puści drugiego. Oboje pójdziemy na dno.
Po raz kolejny jego dotyk sprawia, że moja skóra płonie żywym ogniem. To niesamowite uczucie rozgrzewa mnie i moje serce. Wszystko we mnie buzuje radością. Prawie, że słyszę te ciche słowa w przyspieszającym z każdą sekundą uderzeniu mojego serca: "Nie jesteś sama!"

Fabian Castell · 2016-10-14 21:11:43

Jak to działa? Wystarczy, ze na chwilę otworzę oczy, oderwę spojrzenie od Carmen i znów dopadają mnie wątpliwości. Patrzę więc tylko na nią, a potem w ogóle zamykam oczy.
Tym razem całuję tylko jej usta, nie odrywam się od nich, dopóki nie muszę zaczerpnąć oddechu.

Carmen Dawson · 2016-10-14 21:22:07

Od pocałunków aż drętwieją mi wargi. Kulę ramiona, a dłońmi badam jego plecy po prostu przejeżdżając po nich chaotycznie.
Toniecie! To się nie skończy dobrze. Nie pozwól mu zatonąć! Nie zabieraj go ze sobą w ciemność...
Delikatnie ujmuję jego twarz w dłonie, a nasze pocałunki zmieniam w o wiele spokojniejsze. Serce wali mi jak szalone zagłuszając prawie wszystko. Prawie. Jedyny dźwięk, który jeszcze słyszę to jego serce. Bije tak samo szybko i nierówno jak moje. Czasem się zgrywają, a czasem kompletnie rozjeżdżają.
- Nie wytrzymam bez ciebie - szepczę najciszej jak potrafię w jego usta, zdradzając mu tajemnicę.

Fabian Castell · 2016-10-14 21:37:31

Tylko to chcialem usłyszeć, Carmen.
-A ja nie wytrzymam bez ciebie- odpowiadam prawie że mechanicznie.
Teraz wiem, że czegokolwiek bym nie zrobił, jej słowa będą do mnie wracać do końca moich dni.

Carmen Dawson · 2016-10-14 21:48:14

Burza się kończy... Fale ustają. Gdybym go puściła - utonęła bym. Jednak nie zrobiłam tego, Fabian też togo nie zrobił.
- Uratowałeś mnie - poruszam ustami ale nie wydobywa się z nich żaden dźwięk.
Zataczam koła kciukami na jego policzkach. Na chwilę przestaję go całować aby móc mu się przyjrzeć. Magia. On jest magią. Szybkim ruchem wsuwam jedną dłoń na jego kark i znów łączę nasze usta, ciesząc się, że chociaż przez ten ułamek sekundy Fabian należy tylko do mnie.

Fabian Castell · 2016-10-14 22:03:50

Całuję ja po raz ostatni, a potem powoli się odsuwam.
-Co ty ze mną robisz, Carmen?- kręcę głową- Nie mogę jasno myśleć przy tobie.
Uśmiechnąłbym się, ale ten raz zupełnie nie jest mi do śmiechu.
-I co ja mam teraz zrobić? - dodaję tak cicho, że pewnie nawet nie usłyszała.

Ogłoszenie

#76 2016-10-14 00:04:38

Odp: Sypialnia księcia

#77 2016-10-14 00:13:09

Odp: Sypialnia księcia

#78 2016-10-14 00:17:25

Odp: Sypialnia księcia

#79 2016-10-14 00:18:50

Odp: Sypialnia księcia

#80 2016-10-14 00:31:13

Odp: Sypialnia księcia

#81 2016-10-14 00:41:40

Odp: Sypialnia księcia

#82 2016-10-14 12:00:21

Odp: Sypialnia księcia

#83 2016-10-14 13:54:58

Odp: Sypialnia księcia

#84 2016-10-14 14:05:20

Odp: Sypialnia księcia

#85 2016-10-14 14:08:08

Odp: Sypialnia księcia

#86 2016-10-14 14:43:23

Odp: Sypialnia księcia

#87 2016-10-14 14:55:15

Odp: Sypialnia księcia

#88 2016-10-14 15:10:23

Odp: Sypialnia księcia

#89 2016-10-14 15:24:48

Odp: Sypialnia księcia

#90 2016-10-14 19:20:16

Odp: Sypialnia księcia

#91 2016-10-14 19:43:43

Odp: Sypialnia księcia

#92 2016-10-14 20:03:54

Odp: Sypialnia księcia

#93 2016-10-14 20:12:44

Odp: Sypialnia księcia

#94 2016-10-14 20:48:14

Odp: Sypialnia księcia

#95 2016-10-14 20:56:40

Odp: Sypialnia księcia

#96 2016-10-14 21:11:43

Odp: Sypialnia księcia

#97 2016-10-14 21:22:07

Odp: Sypialnia księcia

#98 2016-10-14 21:37:31

Odp: Sypialnia księcia

#99 2016-10-14 21:48:14

Odp: Sypialnia księcia

#100 2016-10-14 22:03:50

Odp: Sypialnia księcia

Stopka